August Friedrich Müller (15 de diciembre de 1684 - 1 de mayo de 1761) fue un jurista y lógico alemán.
August Friedrich nació en Penig , hijo de Johann Adam Müller y su esposa Johanne Susanne, hija de un farmacéutico en Rochlitz , Johann Fromhold. Prefigurado por su padre, asistió a la escuela en 1697 y estudió en la Universidad de Leipzig desde 1703. Aquí completó una licenciatura en ciencias filosóficas tempranas; Andreas Rüdiger (1673-1731) fue su maestro más importante. Además, estudió derecho con Gottlieb Gerhard Titius (1661-1714).
En 1707 recibió su grado de Magister en Leipzig, donde fundó una escuela de filosofía. Tras una estancia en la Universidad de Erfurt , donde el 8 de octubre de 1714 se doctoró en Derecho, regresó a Leipzig, donde también impartió clases de Derecho. Se le ofreció un puesto en la Universidad de Halle, pero se convirtió en profesor asociado de filosofía [1] en la Universidad de Leipzig en 1732, sucediendo a Christian Thomasius y su alumno, Andreas Rüdiger. Fue Decano de Filosofía en varias ocasiones, la primera en 1736. Murió en Leipzig , a los 76 años.
Bach compuso la cantata Zerreißet, zersprenget, zertrümmert die Gruft, BWV 205 en 1725 para el onomástico de Müller e interpretó la pieza la noche del 3 de agosto de 1725 frente a la casa del profesor en 2 Katharinenstraße en Leipzig. [1]
Obras
- Diss. de arte loquendi. Leipzig 1708
- Diss. inaug. de rationibus legum investigandis; ad L. 20. 21 D. de LL. Érfurt 1714
- Diss. de fictionum iuris Romani usu antiquo, non-usu hodierno. Leipzig 1715
- Balthasar Graciaans Qracul, das man mit sich führen und stets bey der Hand haben kann, das ist: Kunst - Regeln der Klugheit, vormahls von Mr.Amelot de la Houffaye unter dem Titel l'Homme de Cour ins Französische, anietzo aber aus dem Spanischen Original, welches durch und durch hinzngefüget worden, ins Teutsche übersetzt und mit neuen Anmerkungen, in welchen die Maximen des Autoris aus den Principiis der Sitten-Lehre erklähret und beurtheilet werden, versehen. 1. Centurie. Leipzig 1716, 2. Centurie Leipzig 1717, 3. Centurie. Leipzig 1719, nueva edición Leipzig 1738 (2 volúmenes)
- Einleitung in die philosophischen Wissenschaften. 3 volúmenes. Leipzig 1728, 2a edición Leipzig 1733
- Progr. inaug. sub aufpiciis Professionis philosophiae extraord. Leipzig 1731
- Progr. inaug. cum Professionem Organi Aristotelici capesseret. Leipzig 1732
- Diss. pro loco in facultate philosophica obtinendo de emigratione religionis caussa suscipienda. Leipzig 1732
- Progr. de argumentatione dialectica Aristoteli usitata. Leipzig 1736
- Progr. de Stoicorum Paradoxis. Leipzig 1736
- Progr. de notione legis. Leipzig 1740
- Progr. de sucesione hereditaria ex iure naturali. Leipzig 1743 Continuatio. Leipzig 1743
- Progr. de praemiis viris strennis a Platone decretis. Leipzig 1744
- Progr. de usucapione et praescriptione longi temporis ex principiis naturalibus. Leipzig 1744
- Progr. I et II de principio contradictionis. Leipzig 1746
- Progr. I et II de origine civitatum. Leipzig 1750
- Progr. de lectione librorum docta. Leipzig 1752
- Progr. de percepción clara et distincta. Leipzig 1754
- Progr. I et II de notione legis naturalis detracta utilitatis ratione concepta. Leipzig 1758
- Progr. de libertate naturali et imperii humani limitibus. Leipzig 1760
Referencias
- ^ a b Bachnetwork.