La mujer dorada , bruja dorada , dama dorada (en ruso : Золотая баба , zolotaya baba , nombre arcaico: Злата баба, zlata baba , latín : aurea anus ) [1] es un ídolo legendario, un supuesto objeto de culto de los pueblos indígenas Noreste de Europa / Noroeste de Siberia . Las primeras referencias al respecto son contradictorias, tanto en su ubicación geográfica como en su descripción.
Maciej Miechowita en su Tractatus de duabus Sarmatis Europiana et Asiana et de contentis in eis (1517) lo describió de la siguiente manera:
Accipiat quinto, quod post terram Viatka nuncupatam in Scythiam penetrando iacet magnum idolum Zlota baba, quod interpretatum sonat aurea anus seu vetula, quod gentes vicinae colunt et venerantur, nec aliquis in proximo gradiens aut feras agitando et in venatione sectando vaculationeus quinimo si munus nobile deest, pellem aut saltem de veste extractum pilum in offertorium idolo proicit et inclinando se cum reverentia pertransit.
Giles Fletcher en su Of the Russe Common Wealth (1591) escribe que algunos mapas y descripciones de países, por ejemplo, uno de Herberstein, mencionan un "Slata Baba, o la bruja dorada", un ídolo con la forma de una anciana que sirve como un oráculo para los sacerdotes indígenas. Sin embargo, Fletcher ve esto como un mito. Escribe además que en Obdoria , cerca de la desembocadura del río Ob, hay una roca de forma que se asemeja a una mujer andrajosa que lleva un niño en sus manos, y los samoyedos obdorianos la usan en su hechicería pagana. [2]
La mujer de oro aparece como Zolotaia baba en el 1569 mapa del mundo por Gerardus Mercator .
Ver también
Referencias
- ↑ Roman Krzywy, "Złota Baba - pogańskie sanktuarium na krańcach państwa carów" (La mujer dorada, un santuario pagano en los confines del estado zarista) Religie i kościoły , Museo del Palacio del Rey Jan III en Wilanów . Consultado el 12 de enero de 2014.
- ^ Rusia a finales del siglo XVI, que comprende el tratado "De la riqueza común rusa" (Google eBook) p.99
Otras lecturas
- Алексеев М. П. Сибирь в известиях западно-европейских путешественников и писателей. XIII — XVIII вв. - 2-е изд. - Иркутск, 1941.
- Соколова З. П. Ардви Сура Анахита иранцев и «Злата Баба» финно-угров // Советская археология. - 1990. - № 3.
- Золотая баба // Северная энциклопедия. - М .: Европейские издания, 2004. - С. 303—304.
- Мароши В. В. Использование мифопоэтического ресурса в современной региональной прозе: охота за Сорни-Най // Литература Урала: история и современность: Сборник статей. - Вып. 3. - Т. 2. - Екатеринбург: Издательский дом «Союз писателей», 2007. - С. 266—278.
- Бурыкин А. А. Золотая баба - идол или топоним? // Культура как система в историческом контексте: опыт Западно-Сибирских археолого-этнографических совещаний ... - Материалы Международной Западно-Сибирской археолого-этнографической конференции. Томск, 19–21 мая 2010 г. - Texto: Аграф-Пресс, 2010. - 506 с. - С. 54–56.