Lakhon nai ( tailandés : ละคร ใน , pronunciado [lā.kʰɔ̄ːn nāj] ) es un arte escénico tailandés originario de la corte real de Tailandia (antes Siam). Presenta una coreografía lenta acompañada de un conjunto piphat . El repertorio de lakhon nai consta de sólo cuatro epopeyas; el Ramakian , Unarut ( Aniruddha ), Inao ( Panji ) y Dalang (una versión mayor de Inao). [1] : 67 Una variación de este género con intérpretes masculinos se llama lakhon nai phu chai ( tailandés : ละคร ใน ผู้ชาย ;LBTR : lakhon nai phu chai ).
Etimología
Se cree que lakhon nai es una contracción de lakhon nang nai (ละคร นาง ใน), o 'teatro de las mujeres del palacio'. [1] : 63 También se conocía como lakhon khang nai (ละคร ข้าง ใน, literalmente, 'teatro del patio interior') y lakhon nai phra ratchathan (ละคร ใน พระ ราชฐาน, literalmente, 'teatro de [pertenencia al] rey '). [2]
Referencias
- ↑ a b Brandon, James R (1967). Teatro en el sudeste asiático . Prensa de la Universidad de Harvard. ISBN 0674875877. Consultado el 16 de octubre de 2017 .
- ^ http://www.anurakthai.com/thaidances/thaidrama/thaidrama3.asp [ verificación fallida ]