Nicholas Dukagjini (en albanés : Nikollë Dukagjini ) fue un noble albanés de la familia Dukagjini en el siglo XV. Era hijo de Pal Dukagjini , uno de los miembros fundadores de la Liga de Lezhë . [1] Nicholas Dukagjini huyó a Italia después del segundo asedio de Shkodra en 1479, pero es bien conocido por el regreso a su tierra natal dos años después, junto con el hijo de Skanderbeg , Gjon Kastrioti y otros nobles para liderar el movimiento armado contra los otomanos. .
Nicolás Dukagjini | |
---|---|
Nombre completo Nicolás Dukagjini | |
familia noble | Familia Dukagjini |
Esposos) | Chiranna Arianiti Komneni |
Padre | Camarada |
La vida
Nicholas Dukagjini era hijo de Pal Dukagjini (1411-1458). Tenía tres hermanos: Lekë, Progon y Gjergj, de los cuales solo Lekë era políticamente notable y se menciona a menudo además de su hermano. [1] [2] Nicholas Dukagjini se casó con Chiranna Arianiti, hija de Gjergj Arianiti , y tuvo un hijo que sobrevivió, un hijo Progon. [3]
Después de la muerte de Skanderbeg en 1468, Nicholas Dukagjini y sus hermanos Lekë y Progon se aliaron con Venecia. [4] En 1471, se menciona muerto al hermano de Nicolás, Progon. [1]
Tras la retirada otomana tras el primer asedio de Shkodra en agosto de 1474, el ejército turco destruyó y quemó la región circundante habitada, incluido el castillo de Dagnum , a pesar de una fuerte resistencia liderada por los hermanos Nicholas y Lekë Dukagjini. [5] El Imperio Otomano capturó Krujë en junio de 1478 y, poco después, Drivast y Alessio (Lezhë). [6] Muchos combatientes locales participaron en la defensa de la ciudad durante el segundo asedio de Shkodra entre 1478 y 1479, incluidos varios ex guerreros de Skanderbeg. Teodor y Budomir Dukagjini, dos primos de Nicolás, estaban entre los caídos en esta batalla. [7]
El 25 de enero de 1479, la República de Venecia firmó el Tratado de Constantinopla con el Imperio Otomano , según el cual, la ciudad de Shkodra fue cedida a los otomanos, con la condición de que sus ciudadanos pudieran irse libremente. Finalmente, el 25 de abril de 1479, las fuerzas otomanas entraron en Shkodra, lo que provocó emigraciones masivas de la población local, principalmente hacia Venecia. [8] Varios nobles y figuras políticas notables huyeron a Italia, incluidos Nicholas Dukagjini y su hermano Lekë Dukagjini. [8] [9]
Regreso a Albania y levantamientos de principios de la década de 1480
Con la muerte del sultán Mehmed II el 3 de mayo de 1481 y los siguientes disturbios civiles que estallaron en el Imperio Otomano , [10] se elevó la esperanza de los líderes en el exilio de un regreso exitoso contra los otomanos en sus países y de restaurar sus antiguos principados. . [11] A principios del verano de 1481, Nicholas Dukagjini y Lekë Dukagjini regresaron a Albania . El rector de Ragusa escribió al rey Fernando I de Nápoles (Ferrante) informándole el 2 de junio de 1481 que el príncipe Vlatko había regresado a Bosnia, mientras que Nicolás Dukagjini se dirigía a Albania para unirse a los movimientos armados contra los otomanos. [12] [13]
Gjon Kastrioti II , que había estado luchando contra los otomanos en Otranto , navegó a Albania en cuatro barcos napolitanos (galera) con su primo Konstandin Muzaka. [14] Desembarcó al sur de Durrës , Konstandin navegó más al sur hasta Himara , mientras que Nicholas y Lekë Dukagjini se dirigieron a la Alta Albania, en las tierras altas de Alessio (Lezhë) y Shkodra , donde lideraron el levantamiento en el norte. Las fuerzas de Nicolás y Lekë atacaron la ciudad de Shkodra y obligaron a Hadım Suleiman Pasha a enviar más refuerzos militares a la región. [15] Konstandin llevó a cabo acciones militares en la región costera de Himarë , mientras que una infantería albanesa de 7.000 se reunió alrededor de Gjon Kastrioti. [16] Gjon derrotó severamente a un ejército otomano de 2000 [17] a 3000, [18] capturó Himara el 31 de agosto de 1481 y luego el castillo de Sopot (Borshi) [19] y tomó cautivo a Hadim Suleiman Pasha , quien fue enviado a Nápoles como un trofeo de la victoria y finalmente fue puesto en libertad bajo un rescate de 20.000 ducados . [20]
La campaña militar dirigida por Nicholas y Lekë Dukagjini en las tierras altas del norte y por Kastrioti y Muzaka en el centro y sur de Albania, se llevó a cabo para impedir que nuevas tropas otomanas llegaran a Italia [10] y su éxito transitorio tuvo un impacto externo en la liberación de Otranto. el 10 de septiembre de 1481. [21]
Legado
El hijo de Nicolás, Progon Dukagjini había regresado a Albania desde Italia, para liderar una rebelión anti-otomana que estalló en el norte de Albania en 1501. [22] Finalmente, firmó un acuerdo con los otomanos y recibió el título de Pasha de Rumelia [ 23] , así como el dominio sobre una parte de las propiedades de Dukagjini en forma de timar . [22] [24]
Referencias
Citas
- ↑ a b c Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 469
Pali (1411-1458), për të cilin Gjon Muzaka rrëfen se është edukuar pranë Gjon Kastriotit, ka qenë aktiv në jetën politike. Ai ka marrë pjesë në kuvendin e Lezhës dhe që në fillim është bashkuar me Skënderbeun. Pali ka pasur katër djem: Lekën, Nikollën, Progonin dhe Gjergjin. Emri i Gjergjit del vetëm në "Përkujtesën" e Gjon Muzakës (Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi). Progoni përmendet në vitin 1471 si i vdekur. Leka u bë personazh i rëndësishëm i jetës politike të Shqipërisë. Në vitin 1457 ai i dëboi qeveritarët venecianë nga Deja e nga Shasi, u bë bashkëpunëtor i Skënderbeut dhe vijoi luftën kundër osmanëve edhe në vitet 70. Pas pushtimit të Shkodrës nga osmanguët, ikër volla, Italia (1479) dhe u rikthyen në vitin 1481 për të çliruar zotërimet e Dukagjinëve nga pushtuesit osmanë.
- ^ Elsie 2003 , p. 54
Según "Breve crónica sobre los descendientes de nuestra dinastía Musachi (1515)" de Gjon Muzaka : Al primer Paul le nacieron Nicholas Dukagjini y Lekë Dukagjini, y dos hermanos llamados George y Progon Dukagjini, que murieron.
- ^ Elsie 2003 , p. 43
Según "Breve crónica sobre los descendientes de nuestra dinastía Musachi (1515)" de Gjon Muzaka : La tercera hija, Lady Chiranna, estaba casada con Lord Nicholas Dukagjini ... De dicho Nicholas, ha sobrevivido un niño llamado Progon, que ha ahora se convirtió en turco y se ha convertido en el pachá de Rumania.
- ^ Schmitt 2001 , p. 508
In die selbe Periode fällt der übertritt der Dukagjin zu Venedig. Leka Dukagjin vermochte die Lücke, die Skanderbegs Personlichkeit gelassen hatte, nicht zu füllen. Deshalb muste Venedig wie in den Jahrzehnten vor Skanderbeg mit einer Vielzahl von Adligen zusammenarbeiten; neben Leka, Progon und Nikola Dukagjin gehörten zu dieser Schicht auch Comino Araniti
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 469
Më 9 gusht [1474] ushtritë osmane hoqën rrethimin nga Shkodra dhe gjatë largimit dogjën e shkatërruan çdo gjë, duke përfshirë edhe kështjellën e Dejës, pas një qishtjellën e Dejës, pas një qishtjellën e Dejës.
- ↑ Fine 1994 , p. 600
En junio de 1478, debido a la escasez de suministros y la mala gestión de sus comandantes, Kroja cayó. Los otomanos masacraron a todos los varones de la ciudad y se llevaron a las mujeres como esclavas. Luego continuaron la ofensiva, tomando Drivast en septiembre de 1478 y Alessio poco después. La mayor parte de la ciudad de Alessio fue incendiada.
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 470
Ashtu si gjatë rrethimit të vitit 1474, krahas qytetarëve shkodranë, në luftën për mbrojtjen e Shkodrës në vitin 1478 morë pjesë edhe banorë të rrethinave e të viseve të tshjera shqipherëtarke pëtërke për. Në radhët e tire ishin dhe anëtarë të familjes së njohur shkodrane Dukagjini, nga të cilët ranë në fushën e nderit Teodori dhe Budomiri.
- ↑ a b Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 471
Më 25 prill 1479 forcat osmane hynë në Shkodër. Banorët e Shkodrës e të rrethinave të saj i braktisën ato masivisht dhe u vendosën kryesisht në rajonin e Venedikut. Bashkë me ta emigruan edhe personazhe të shquara të jetës politike shqiptare si Lekë e Nikollë Dukagjini, Gjon Gjurashi (Cërnojeviçi) etj.
- ↑ Fine 1994 , p. 600
Lek y Nicholas Dukagjin huyeron a Italia.
- ↑ a b Rosa , 1982 , p. 97
Il 3 maggio 1481 Maometto II moriva e le gravi agitazioni civili che scoppiarono subito dopo nell'Impero ottomano impedirono l'invio di nuovi aiuti ai Turchi assediati en Otranto, mentre più incalzante si faceva l'offensiva di Alfonso ... Albino allude alla militare condotta da Giovanni Castriota Scanderbeg contro i Turchi en Albania, ai primi di settembre, per impedire che al presidio ottomano en Otranto potessero giungere nuovi soccorsi da Valona.
- ^ Korkuti, Muzafer ; Petrika Thëngjilli; Gazmend Shpuza; Fatmira Rama; Xhelal Gjeçovi; Dilaver Sadikaj; Ana Lalaj (2004). Historia e Popullit Shqiptar 4 . Tirana, Albania: Shtëpia botuese e librit shkollor. pag. 74 [Kryengritjet e armatosura (1480-1506)]. ISBN 99927-2-960-0. OCLC 70336413 . Consultado el 12 de mayo de 2012 .
Mbreti i Napolit rifilloi kontaktet me shqiptarët. Në vend nuk kishte mbetur njeri që të gëzonte autoritetin e Skënderbeut, prandaj shqiptarët e thjeshtë i drejtuan sytë te princat e emigruar. Ata që donin të rimëkëmbnin principatat e neumático iu përgjigjën kërkesës për t'u kthyer në krye të luftës. Në fillim u kthyen Nikollë e Lekë Dukagjini, Gjon Kastrioti, Konstandin Muzaka.
- ^ Treptow 1992 , p. 36
El príncipe Vlatko había regresado a Herzegovina y Nicholas Dukagjin a Albania para unirse a la rebelión contra los otomanos.
- ^ Universiteti Shtetëror i Tiranës. Instituti i Historisë dhe i Gjuhësisë (1990). Studia Albanica, Volumen 27, Número 1 . Akademia e Shkencave e RPS të Shqipërisë. pag. 97 . Consultado el 28 de abril de 2012 .
El 2 de junio de 1481, el rector de Ragusa informó a Ferrante que el príncipe Vlatku había regresado a Bosnia y Nicholas Dukagjin a Albania para unirse a los movimientos armados en sus antiguas tierras.
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 473
Duke përfituar nga interesimi që kishte në këtë kohë oborri napolitan për zgjerimin sa më shumë të frontit të luftës kundër pushtuesve osmanë, Gjon Kastrioti II arriti të siguronte nga mbreshi Ferdinandrmëtërim eft nga mbreshi Ferdinandrmërim eft nga mbreshm Në katër anije (galera) napolitane i ngarkoi forcat e veta dhe u nis në drejtim të atdheut bashkë me kushëririn e tij, Konstandin Muzakën.
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 473
Pasi Gjon Kastrioti zbarkoi në jug të Durrësit, anijet napolitane iu drejtuan Shqipërisë së Poshtme dhe zbarkuan Konstandin Muzakën në zonën e Himarës, ku ishte krijuar një vatëryr tjeshër krijuar një vatëryr tjeshër krijuar një vatëryr tjeshër krijuar një vatëryr tjeshër krijuar një vatëryr tjeshër. Ndërkohë në Shqipërinë e Epërme, në rajonet malore të Lezhës e të Shkodrës, vepronin forcat e Nikollë e Lekë Dukagjinit. Këta sulmuan edhe qytetin e Shkodrës, gjë që e detyroi Sulejman Pashën të dërgonte përforcime ushtarake edhe në këtë zonë.
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 474
Rreth 7 mijë luftëtarë u grumbulluan rreth Gjon Kastriotit
- ↑ Noli , 1962 , p. 120
Më 1481, i biri i Skënderbeut, Gjon Kastrioti, i thirrur prej Shqiptarëve, shkoi nga Italia në Himarë, zaptoi një pjesë të madhe të Labërisë, edhe theu një ushtëri turke prej 2000 që u dërgua kundër. Kryengritja u përhap në veri dhe në jugë, po u thye pas disa vjetësh.
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 473
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 474
[...] në viset bregdetare të Shqipërisë së Poshtme u çliruan kështjella e Himarës më 31 gusht 1481 dhe më pas ajo e Sopotit.
- ^ Rosa 1982 , p. 97
- ↑ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 474
Shpartallimi i ushtrisë së Sulejman Pashës në Shqipëri, i lehtësoi së tepërmi aksionet luftarake antiosmane që zhvilloheshin në mbretërinë e Napolit. Më 10 shtator të vitit 1481 ushtria e Napolit çliroi kështjellën e Otrantos dhe i dëboi kështu osmanët nga Italia.
- ↑ a b Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002 , p. 310
Progoni, në vitin 1501 është kthyer në atdhe për të udhëhequr kryengritjen antiosmane që shpërtheu në Shqipërinë e Epërme. Më pas ai bëri marrëveshje me osmanët dhe mori prej tire titullin e pashait. Si edhe qeverisjen e një pjese të zotërimeve të Dukagjinëve.
- ^ Instituto de Investigaciones Islámicas (Pakistán), Instituto Central de Investigaciones Islámicas (Pakistán) (1997). Estudios islámicos, volumen 36, números 1 a 4 . Instituto de Investigaciones Islámicas. pag. 195 . Consultado el 30 de abril de 2012 .
- ^ Breve crónica sobre los descendientes de nuestra dinastía Musachi por John Musachi (1515) "Copia archivada" . Archivado desde el original el 10 de septiembre de 2010 . Consultado el 29 de noviembre de 2011 .CS1 maint: copia archivada como título ( enlace )
De dicho Nicolás, ha sobrevivido un niño llamado Progon, que ahora se ha convertido en turco y se ha convertido en el Pasha de Rumanía.
Fuentes
- Akademia e Shkencave e Shqipërisë; K. Prifti; Xh. Gjeçovi; M. Korkuti; G. Shpuza; S. Anamali; K. Biçoku; F. Duka; S. Islami; S. Naçi; F. Prendi; S. Pulaha; P. Xhufi (2002), Historia e Popullit Shqiptar (Vëllimi I) (en albanés), Tirana, Albania: Toena, ISBN 99927-1-622-3
- Elsie, Robert (2003), Early Albania: A Reader of Historical Texts, XI-XVII Siglos , Wiesbaden, Alemania: Otto Harrassowitz Verlag, ISBN 978-3-447-04783-8, consultado el 28 de abril de 2012
- Rosa, Lucía Gualdo; Isabella Nuovo; Domenico Defilippis (1982), Gli Umanisti e la guerra otrantina: testi dei secoli XV e XVI (en italiano), Bari, Italia: EDIZIONI DEDALO, ISBN 978-88-220-6005-1
- Treptow, Kurt W. (1992), De Zalmoxis a Jan Palach: estudios de historia de Europa del Este, Monografías de Europa del Este, ISBN 978-0-88033-225-5
- Fine, John Van Antwerp (1994), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey desde finales del siglo XII hasta la conquista otomana , University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-08260-5
- Schmitt, Oliver Jens (2001), Das venezianische Albanien (1392–1479) (en alemán), München: R. Oldenbourg Verlag GmbH München, ISBN 3-486-56569-9
- Noli, Fan (1962), Historia e Skënderbeut (en albanés), Tirana, Albania: N.Sh. botimeve "Naim Frashëri"