Distrito de Pak Chong

Pak Chong ปากช่อง
Distrito
Embalse de Lam Takhong
Ubicación del distrito en la provincia de Nakhon Ratchasima
Coordenadas: 14 ° 42'45 "N 101 ° 25'19" E / 14.71250 ° N 101.42194 ° E / 14,71250; 101.42194 Coordenadas : 14 ° 42'45 "N 101 ° 25'19" E / 14.71250 ° N 101.42194 ° E / 14,71250; 101.42194
País	Tailandia
Provincia	Nakhon Ratchasima
Asiento	Pak Chong
Zona
• Total	1.825,2 km ² (704,7 millas cuadradas)
Población (2015)
• Total	193,197
• Densidad	100.0 / km ² (259 / millas cuadradas)
Zona horaria	UTC + 7 ( TIC )
Código Postal	30130, 30320
Codificación geográfica	3021

El distrito de Pak Chong ( tailandés : ปากช่อง , pronunciado [pàːk t͡ɕʰɔ̂ŋ] ) es el distrito más occidental ( amphoe ) de la provincia de Nakhon Ratchasima , al noreste de Tailandia , y el principal punto de entrada a Isan, ya que la carretera principal y las líneas ferroviarias cruzan las montañas Dong Phaya Yen. en la región. Es un destino turístico popular, especialmente entre los viajeros de fin de semana de Bangkok, y alberga muchos centros turísticos y atracciones turísticas, además de la entrada principal al Parque Nacional Khao Yai . ^[1]

Historia

En el pasado, esta área era parte de Tambon Khanong Phra, distrito de Chan Thuek (que ahora es el distrito de Sikhio ).

En 1949, Ban Pak Chong se actualizó a Tambon Pak Chong. Se actualizó a un distrito menor ( rey amphoe ) a partir del 1 de enero de 1957, que consta de los cuatro subdistritos Pak Chong, Chanthuek, Klong Dan y Mu Si. ^[2] Fue actualizado a un distrito completo en julio de 1958. ^[3]

Etimología

En el reinado del rey Chulalongkorn (Rama V) durante la construcción del ferrocarril del noreste a través del área, las montañas Nok Yung y Noi fueron destruidas para hacer un corte ( chong en tailandés) para el ferrocarril. La gente llamó a la aldea Pak Chong, que significa "boca del canal".

Geografía

Parque Nacional Khao Yai

Pak Chong es el distrito más grande de Nakhon Ratchasima por área. Los distritos vecinos son (desde el norte en el sentido de las agujas del reloj) Sikhio , Wang Nam Khiao de Nakhon Ratchasima, Mueang Nakhon Nayok de la provincia de Nakhon Nayok , Prachantakham de la provincia de Prachinburi y Muak Lek de la provincia de Saraburi .

El distrito es la puerta de entrada al noreste ( Isan ) de Tailandia desde la región central, ya que el paso principal a través del área montañosa de Sankamphaeng Range se encuentra en la sección sur del distrito. Las partes del sur del distrito son parte del primer y más grande parque nacional de Tailandia, Khao Yai . Dentro del parque se encuentra el origen del Lam Takhong , un afluente del río Mun . El Takhong es el principal recurso hídrico de la ciudad de Nakhon Ratchasima .

Pak Chong y Old Hwy 2 (tenga en cuenta que la nueva carretera es el desvío hacia el sur). Vista desde el parque Khao Noy

Transporte

Tanto la Mittraphap Road o la Ruta 2 como el ferrocarril del Noreste atraviesan el distrito.

Estación de tren de Pak Chong

Ferrocarril

Algunos trenes de larga distancia de Bangkok a Udon Thani o Nong Khai y todos los trenes a Ubon Ratchathani paran en la estación de tren de Pak Chong , ^[4]^[5] , así como los trenes locales que conectan Kaeng Khoi Junction (al este de Saraburi) con Nakhon Ratchasima. y más allá.

Administración

Administración central

Pak Chong se divide en 12 subdistritos ( tambons ), que a su vez se subdividen en 219 aldeas administrativas ( mubans ).

No.	Nombre	tailandés	Pueblos	Música pop. ^[6]
0 1.	Pak Chong	ปากช่อง	22	44,059
0 2.	Klang Dong	กลาง ดง	15	13,034
0 3.	Chanthuek	จัน ทึก^[7]	22	17.246
0 4.	Wang Katha	วัง กะ ทะ	24	0 9.580
0 5.	Mu Si	หมูสี	19	12,759
0 6.	Nong Sarai	หนอง สาหร่าย	25	39,074
0 7.	Khanong Phra	ขน ง พระ	15	12,537
0 8.	Pong Talong	โป่ง ตา ลอง	13	0 5.217
0 9.	Khlong Muang	คลอง ม่วง	21	10,379
10.	Nong Nam Daeng	หนอง น้ำ แดง	11	10.010
11.	Wang Sai	วัง ไทร	18	11,435
12.	Phaya Yen	พญา เย็น	14	0 7,867

Administración local

Hay una ciudad ( thesaban mueang ) en el distrito:

Pak Chong (tailandés: เทศบาล เมือง ปากช่อง ) que consta de partes de los subdistritos Pak Chong y Nong Sarai.

Hay cuatro municipios de subdistrito ( thesaban tambons ) en el distrito:

Klang Dong (tailandés: เทศบาล ตำบล กลาง ดง ) que consta de partes de los subdistritos Klang Dong y Phaya Yen.
Wang Sai (tailandés: เทศบาล ตำบล วัง ไทร ) que consiste en el subdistrito Wang Sai.
Mu Si (tailandés: เทศบาล ตำบล หมูสี ) que consiste en el subdistrito Mu Si.
Sima Mongkhon (tailandés: เทศบาล ตำบล สี มา มงคล ) que consta de partes del subdistrito Klang Dong.

Hay nueve organizaciones administrativas de subdistrito (SAO) en el distrito:

Pak Chong (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล ปากช่อง ) que consta de partes del subdistrito Pak Chong.
Chanthuek (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล จัน ทึก ) que consiste en el subdistrito Chanthuek.
Wang Katha (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล วัง กะ ทะ ) que consiste en el subdistrito Wang Katha.
Nong Sarai (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล หนอง สาหร่าย ) que consta de partes del subdistrito Nong Sarai.
Khanong Phra (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล ขน ง พระ ) que consiste en el subdistrito Khanong Phra.
Pong Talong (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล โป่ง ตา ลอง ) que consiste en el subdistrito Pong Talong.
Khlong Muang (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล คลอง ม่วง ) que consiste en el subdistrito Khlong Muang.
Nong Nam Daeng (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล หนอง น้ำ แดง ) que consiste en el subdistrito Nong Nam Daeng.
Phaya Yen (tailandés: องค์การ บริหาร ส่วน ตำบล พญา เย็น ) que consta de partes del subdistrito Phaya Yen.

Referencias

^ Poomsawai, Chanun (23 de diciembre de 2012). "Un poquito de europa en isan" . Bangkok Post . Consultado el 12 de mayo de 2021 .
^ ประกาศ กระทรวง มหาดไทย เรื่อง ยก ฐานะ ตำบล ขึ้น เป็น กิ่ง อำเภอ (PDF) . Royal Gazette (en tailandés). 74 (8 ง): 224–225. 1957-01-22.
^ พระราชกฤษฎีกา จัดตั้ง อำเภอ กระสัง อำเภอ กระนวน อำเภอ บางกอกใหญ่ อำเภอ ขุน หาร อำเภอ พนา อำเภอ ปากช่อง อำเภอ วังเหนือ อำเภอ วัง ชิ้น อำเภอ แม่ทา อำเภอ หนอง หมู อำเภอ สระแก้ว อำเภอ อมก๋อย อำเภอ บางซ้าย อำเภอ ทับสะแก อำเภอ บุณฑ บุณฑ บุณฑ ลานสะกา อำเภอ จอมบึง อำเภอ บุณฑ บุณฑ แม่พริก อำเภอ ท่าสองยาง อำเภอ สะเมิง อำเภอ หนองแขม อำเภอ พระแสง พ.ศ. ๒๕๐๑ (PDF) . Royal Gazette (en tailandés). 75 (55 ก): 321. 22 de julio de 1958.
^ "Tabla de tiempo del tren de ida del NE" (PDF) . Ferrocarril estatal de Tailandia.
^ "Tabla de horarios del tren de retorno NE" (PDF) . Ferrocarril estatal de Tailandia.
^ "Estadísticas de población 2015" (en tailandés). Departamento de Administración Provincial . Consultado el 25 de marzo de 2016 .
^ พระราชกฤษฎีกา เปลี่ยน นาม อำเภอ กิ่ง อำเภอ และ ตำบล บาง แห่ง พุทธศักราช ๒๔๘๒ (PDF) . Royal Gazette (en tailandés). 56 (ก): 354–364. 17 de abril de 1939.

Wikimedia Commons tiene medios relacionados con el distrito de Pak Chong .

enlaces externos

amphoe.com
Parque Nacional Khao Yai

[1] Poomsawai, Chanun (23 de diciembre de 2012). "Un poquito de europa en isan" . Bangkok Post . Consultado el 12 de mayo de 2021 .

[2] ประกาศ กระทรวง มหาดไทย เรื่อง ยก ฐานะ ตำบล ขึ้น เป็น กิ่ง อำเภอ (PDF) . Royal Gazette (en tailandés). 74 (8 ง): 224–225. 1957-01-22.

[3] พระราชกฤษฎีกา จัดตั้ง อำเภอ กระสัง อำเภอ กระนวน อำเภอ บางกอกใหญ่ อำเภอ ขุน หาร อำเภอ พนา อำเภอ ปากช่อง อำเภอ วังเหนือ อำเภอ วัง ชิ้น อำเภอ แม่ทา อำเภอ หนอง หมู อำเภอ สระแก้ว อำเภอ อมก๋อย อำเภอ บางซ้าย อำเภอ ทับสะแก อำเภอ บุณฑ บุณฑ บุณฑ ลานสะกา อำเภอ จอมบึง อำเภอ บุณฑ บุณฑ แม่พริก อำเภอ ท่าสองยาง อำเภอ สะเมิง อำเภอ หนองแขม อำเภอ พระแสง พ.ศ. ๒๕๐๑ (PDF) . Royal Gazette (en tailandés). 75 (55 ก): 321. 22 de julio de 1958.

[4] "Tabla de tiempo del tren de ida del NE" (PDF) . Ferrocarril estatal de Tailandia.

[5] "Tabla de horarios del tren de retorno NE" (PDF) . Ferrocarril estatal de Tailandia.

[6] "Estadísticas de población 2015" (en tailandés). Departamento de Administración Provincial . Consultado el 25 de marzo de 2016 .

[7] พระราชกฤษฎีกา เปลี่ยน นาม อำเภอ กิ่ง อำเภอ และ ตำบล บาง แห่ง พุทธศักราช ๒๔๘๒ (PDF) . Royal Gazette (en tailandés). 56 (ก): 354–364. 17 de abril de 1939.

[1]

Control de autoridad
General	VIAF 1 WorldCat (a través de VIAF)
Bibliotecas nacionales	Estados Unidos