Stanisław Arnold (20 de diciembre de 1895 en Dąbrowa Górnicza - 3 de noviembre de 1973 en Warszawa ) fue un historiador polaco, profesor de la Universidad de Varsovia , miembro de la Academia de Ciencias de Polonia , jefe de la Marksistowskie Zrzeszenie Historyków (Asociación marxista de historiadores). [1]
Biografía
Era hijo de Jan, director de la mina, y Romana de soltera Bojanowski. En 1920 defendió su tesis doctoral Władztwo biskupie na grodzie wolborskim w wieku XIII bajo la supervisión de Marceli Handelsman . Posteriormente pasó a ser empleado de la Universidad de Varsovia, con la que estuvo vinculado hasta su jubilación en 1966. De 1924 a 1928 trabajó como profesor de historia en Gimnazjum im. Stefana Batorego en Varsovia.
Estudiantes
Sus alumnos fueron Artur Eisenbach , Zofia Kamieńska , Antonina Keckowa , Witold Kula , Janina Leskiewiczowa , Władysław Pałucki , Stanisław Piekarczyk , Zbigniew Świtalski , Maria Turlejska .
Publicaciones Seleccionadas
- Możnowładztwo polskie w XI i XII wieku i jego podstawy gospodarczo-społeczne (1925)
- Terytoria plemienne w ustroju administracyjnym Polski piastowskiej (wiek XII-XIII) (1927)
- W sprawie ustroju plemiennego na ziemiach polskich (1928)
- Geografia historyczna, jej zasady i metody (1929)
- Rozwój handlu polskiego (1939)
- Geografia historyczna Polski (1951)
- Historia Polski od połowy XV wieku do roku 1795 (1953, con Kazimierz Piwarski y Jerzy Michalski)
- Podłoże gospodarczo-społeczne polskiego Odrodzenia (1953)
Referencias
- ↑ Bohdan Urbankowski : Czerwona msza czyli Uśmiech Stalina. T. II. Warszawa 1998, art. 154.
Bibliografía
- Biogramy uczonych polskich , Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: AJ, Wrocław 1983.