La captura de Olovo (1 de noviembre - 17 de diciembre de 1941) fue una batalla librada entre las fuerzas aliadas de los Destacamentos Chetnik del Ejército Yugoslavo (Chetniks) y los Partisanos yugoslavos contra las fuerzas del Eje del Estado Independiente de Croacia guarnecidas en Olovo en el primer año de la Segunda Guerra Mundial en Yugoslavia .
Captura de Olovo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Parte de la Segunda Guerra Mundial en Yugoslavia | |||||||
Olovo en 1963 | |||||||
| |||||||
Beligerantes | |||||||
Estado Independiente de Croacia | Partisanos chetniks yugoslavos | ||||||
Comandantes y líderes | |||||||
Unidades involucradas | |||||||
| | ||||||
Fuerza | |||||||
| |||||||
Bajas y perdidas | |||||||
| Al menos 240 chetniks según fuentes croatas | ||||||
Víctimas civiles del terror: | |||||||
Olovo |
Fondo
El 21 de septiembre de 1941, los chetniks atacaron a los guardias de la milicia que protegían un puente de madera en la vía férrea entre Olovo y Kladanj. Mataron a uno y encarcelaron a 9 milicianos, sin dañar el puente. [2] El 29 de septiembre, Chetniks quemó un puente de madera entre Olovo y Zavidovići. [3]
El 28 de octubre, partes del Destacamento Partisano Romanija, en cooperación con Chetniks, capturaron la aldea de Knežina después de tres días de enfrentamientos. La Guardia Nacional croata y los milicianos musulmanes huyeron de Knežina y se retiraron a Olovo. [4]
El 14 de noviembre de 1941, el capitán Sreharski Janko fue nombrado comandante de la guarnición de Olovo. La cuarta compañía del Batallón de Reserva de Sarajevo estaba al mando del teniente Ante Marinković. [5]
Efectivo
Cuatro compañías chetnik con 400 chetniks y partes del destacamento partisano Romanija (compañías Knežina, Bjelogoračka y Crepoljska) y el destacamento Zvijezda (batallón Nišić y compañía Crnovrška y Vlahinjska) con un total de 800 partisanos organizaron un ataque fallido contra Olovo [el 1 de noviembre de 1941 . ] [7]
Las fuerzas del Eje en Olovo pertenecían al III Cuerpo de Domobran comandado por Mihajlo Lukić . A mediados de diciembre de 1941, la guarnición de Olovo estaba formada por 2 compañías de la Guardia Nacional croata, 180 milicianos, 40 gendarmes y una batería de cañones de montaña. [8] Las posiciones del noreste alrededor de Olovo fueron defendidas por la cuarta compañía del Batallón de Reserva de Sarajevo (166 miembros de la Guardia Nacional croata) reforzada por una ametralladora. Las posiciones del sureste las ocupaba la 17ª compañía del 6º Regimiento de Infantería (70 miembros de la Guardia Nacional croata, sin un pelotón). Las posiciones occidentales fueron defendidas por milicias formadas por 130 y 40 milicianos. Una batería de dos cañones de montaña operaba desde posiciones al oeste de la estación de tren de Olovo. Un pelotón de la 17ª compañía del 6º Regimiento de Infantería se mantuvo como reserva, mientras que los flancos estaban protegidos por 50 milicianos en el pueblo de Ponjerka. [9]
Ofensiva
Preparación de artillería
Según algunos informes croatas contemporáneos, en el período del 1 al 24 de noviembre de 1941, unos 240 chetniks murieron durante sus ataques contra Olovo controlado por el Eje. [10] El 17 de noviembre a las 7 am, los insurgentes atacaron la guarnición de Olovo. [11] El ataque comenzó con artillería Chetnik que destruyó el puesto de guardia de la milicia matando e hiriendo a 24 milicianos, mientras que los restantes 6 huyeron. [12] La artillería Chetnik se apuntó entonces contra la posición más importante de la guarnición de Olovo, la llamada "Stijena", que fue defendida por la cuarta compañía del Batallón de Reserva de Sarajevo con el apoyo de una ametralladora. La posición de la ametralladora fue rápidamente destruida por la artillería de Chetnik. Se envió otra ametralladora como reemplazo, pero también fue rápidamente destruida por la artillería Chetnik. [13]
Asalto de infantería y captura de Olovo
Alrededor de las 10 am, los insurgentes detuvieron el fuego de artillería y lo reemplazaron con ráfagas de rifles de las unidades insurgentes de infantería. El comandante de la 4ª compañía del Batallón de Reserva de Sarajevo, Ante Marinković, resultó herido durante este ataque y su compañía tuvo que retirarse de "Stijena" a las 12:30. Después de ser informada por un pelotón de reserva, esta compañía logró recapturar "Stijena" por un corto tiempo solo para retirarse después de ser atacada por fuerzas Chetnik más numerosas. Cuando los Chetniks capturaron permanentemente a "Stijena", quemaron pajitas como señal a otros insurgentes sobre su éxito. Esto elevó la moral de los insurgentes para atacar con más ferocidad las posiciones de la guarnición de Olovo que comenzaron a retirarse de sus posiciones. Para evitar la captura de sus fuerzas, el comandante de la guarnición Streharski se retira a las posiciones al oeste de la aldea de Solun. El 17 de diciembre de 1941 Olovo fue recapturado por Chetnik y unidades rebeldes partisanas. [14]
El 18 de diciembre, Streharski continuó su retirada bajo el fuego hasta que sus fuerzas llegaron a Careva Ćuprija. [15]
Secuelas
A finales de 1941, la administración conjunta Partisano-Chetnik todavía existía en muchas ciudades del este de Bosnia, incluida Olovo. [dieciséis]
Las fuentes yugoslavas de la posguerra enfatizan que el 21 de enero de 1942 parte del regimiento alemán 750 de la 718 División de Infantería recapturó Olovo después de la débil resistencia de los chetniks. [17] En 1943, la 2ª brigada partisana serbia recapturó Olovo y quemó su estación de tren y sus vagones y equipos.
Referencias
- ↑ ( Institut 1953 , p. 242): "pričao je istoj lično četnik to je njihov vođa Radovan Trivun iz Belih Voda, ..."
- ^ ( Institut 1953 , p. 242): "Dana 21. rujna 1941. četnici su napali stražu - milicije na mostu šumsko državne željeznice na km 75-9 Olovo i Bjeliša, kotara Kladanj. Ovom prilikom poginuo jedan milicioner zarobljeno ".
- ↑ ( Institut 1953 , p. 242): "Dana 29. rujna og četnici su zapalili drveni most šumske željeznice na pruzi Zavidovići — Olovo".
- ↑ ( Institut 1953 , p. 395): "Prema izvještaju zapovjednika oružničke postaje Knežina, poslije trodnevne borbe sa četnicima, 28.listopada oko 20 sati pošto je utrošio svo streljivo, sa svojim oružnicima i oko koga su sada skupljeni jači četnički odredi. Cine se napori, da se pomoću milicionera i vojske ovaj obruč probije i ponovno zauzme s.Knežina «.... Knežinu su oslobodile jedinice Romaniskog partizaet sanskogn odrerali. yo Olovo ".
- ↑ ( Institut 1953 , p. 395): "Na 14. prosinca dužnost zapoviednika 4. sata i posade Olovo preuzeo je djel. Satnik Sreharski Janko, iz Sarajevske doknadne bojne. ... tj. 4. sata Sarajevske doknadne bojne i nakon što je ranje n zapoviednik tog sata poručnik Ante Marinković, "
- ^ Hronologija narodnooslobodilačkog rata 1941-1945, Beograd: Vojnoizdavački zavod. 1964, p. 147 "Delovi Romanijskog NOP odreda i NOP odreda -Zvijezda- i četiri četničke čete izvršili neuspeo napad na Olovo."
- ↑ ( Institut 1953 , p. 121): "Olovo su opsjedale jedinice Romaniskog NOP odreda (Knežinska, Bieloeoračka i Crepoliska četa) i NOP odreda» Zvijezda «(Nišički bataljon, Crnovrška i Vlahinjska čet četa četae). U svemu, Olovo je napalo oko 1.200 boraca, od kojih 800 partizana i 400 četnika. "
- ^ Terzić, Velimir (1957). Oslobodilacki rat naroda Jugoslavije 1941-1945 . Vojni istoriski Institut Jugoslovenske narodne armije. pag. 145.
Zbog toga, ai zbog priprema za oslobođenje Olova, obustavljeni su dalji napadi na Vareš. U Olovu su se ...
- ↑ ( Institut 1953 , p. 466)
- ↑ ( Institut 1953 , p. 466): "... borbama pri napadima na Olovo i okolini imali око 240 mrtvih i ranjenih cetnika i da se nisu nadali iz Olova takvog odpora".
- ↑ ( Institut 1953 , p. 466)
- ^ ( Institut 1953 , p. 466): "... Četnici su otpočeli napada j oko 7 sati, topničkom vatrom- Prvo zrno udarilo je preciznim punim pogodkom u stražaru gdje se je nalazila milicija, straž ranu uništila i pogin prilikija oko 24 milicionera i tako ostalo svega 6 ljudi sposobnih na tome položaju za borbu. Ovaj ostatak se je odmah razbjegao. "
- ↑ ( Institut 1953 , p. 466)
- ^ Hercegovine, Društvo istoričara Bosne i (1962). Godišnjak Društva istoričara Bosne i Hercegovine: Annuaire de la Société historique de Bosnie et Herzégovine . Društvo istoričara Bosne i Hercegovine. pag. 112.
Приликом ослобођења Олова 17. де- пембра 1941. године и ликвидације појединих упоришта његове спољне ... Из сарајевске чете Одреда »Звијезда« један вод са четнички настројеним командиром напустио је положаје на ...
- ↑ ( Institut 1953 , págs. 466, 467)
- ↑ ( Christia 2012 , p. 204)
- ^ Hronologija narodnooslobodilačkog rata 1941-1945, Beograd: Vojnoizdavački zavod. 1964
Fuentes
- Christia, Fotini (12 de noviembre de 2012). Formación de alianzas en guerras civiles . Prensa de la Universidad de Cambridge. ISBN 978-1-107-02302-4.
- Institut (1953). Zbornik dokumenata i podataka o narodno-oslobodilačkom ratu jugoslovenskih naroda: knj. 1-35. Borbe u Bosni i Hercegovini 1941-1945, knjiga 2 - oktobar-decembar 1941 . IV . Vojno-istoriski institut Jugoslovenske armije.