Isa Bey Ishaković


Isa-Beg Ishaković ( turco : İshakoğlu İsa Bey ; fl. 1439-1470) fue un general otomano y gobernador del Sanjak de Bosnia durante la mayor parte de su carrera. De origen noble bosnio, fue reclutado después de ser rehén de los otomanos. Fue gobernador provincial durante las décadas de 1450 y 1460, primero a cargo del Sanjak de Skopje y luego del Sanjak de Bosnia. Jugó un papel decisivo en las conquistas otomanas en la región y fue uno de los generales de mayor confianza del sultán.

Isa-Beg Ishaković fue nombrado sanjak-bey (gobernador provincial) del Sanjak de Skopje en la primavera de 1439, en lugar de su padre adoptivo, Ishak-Beg , quien fue enviado a dirigir acciones militares en Serbia . [2] Luego fue nombrado sanjak-bey de Bosnia, brevemente en 1463, y luego de 1464 a 1470. [ cita requerida ]

Como gobernador de la provincia de Bosnia, Isa-Beg aseguró su futura prosperidad. Fundó Sarajevo en 1461 [ cita requerida ] en la antigua provincia bosnia de Vrhbosna. Entre entonces y 1463 construyó el núcleo del casco antiguo de la ciudad , que incluye una mezquita , un mercado cerrado, un baño público, un albergue y el castillo del gobernador ( Saray ), que dio a la ciudad su nombre actual. De la misma manera y año en que también fundó Novi Pazar (en Serbia), traducido del turco : Yeni Pazar, que literalmente significa "nuevo mercado", a unos once kilómetros del asentamiento medieval de Trgovište ("Trgovište" significa "mercado"). Allí construyó una mezquita, un mercado, un baño público, un albergue y un recinto. También es responsable de establecer otras ciudades y pueblos de la región.

Ishaković construyó muchos edificios importantes que forman parte del Antiguo Bazar de Skopje , como el Čifte Hammam , Kapan Han , la Mezquita Ishak Bey (dedicada a su padre Ishak-Beg , también conocido como Isaklija o Aladža), la madrasa (escuela islámica) y la biblioteca ( dentro de la Mezquita de Isak-Beg, una de las primeras bibliotecas islámicas en Europa), [3] y muchos otros edificios que pertenecieron a su investidura ( waqf , bosnio : vakuf ).

Ishaković participó en la esclavitud de rescate en 1470 cuando rescató a un funcionario otomano de alto rango llamado Mustafa liberando a la esposa del noble croata Ivan Marković y pagando 500 ducados a Ragusan Frančesko Micalović , el agente de esta transacción. [4]

Ta dvojenja idu u smjeru - da je riječ o bratu Stjepana Vukčića Kosače, koji ga je predao Mehmedu II kao garanciju lojalnosti. Po ovoj teoriji Isa-beg je, nakon što ga je usvojio Ishak-beg (otud prezime), konvertirao na islam, te za ondašnje prilike izgradio zavidnu vojničku i političku karijeru. Po drugima, Isak Hranić / Hranušić zarobljen je tijekom jednog upada akindžija na posjed velikaške obitelji Pavlović, inače gospodara velikog dijela Istočne Bosne, uključujući i srednjovjekov Vrh žnupu. U zarobljeništvu se dokazao kao izuzetno sposoban, što je vođu spomenutih akindžija potaknulo da mu ostavi imetak, ali i poziciju koju je obnašao. Potpuno drukčiji pristup na porijeklo Ishakovića imaju istraživanja historičarke umjetnosti Lidije Bogojević Kumbaradži iz Skoplja.Ona smatra da je rodonačelnik Ishakovića Pašajigit-beg iz Saruhana (Kapadokije), a da je Ishak-beg bio njegov sin. Zanimljivosti idu do mjere u kojoj se skopski begovi Kumbaradžije smatraju izravnim potomcima Isa-bega Ishakovića, o čemu posjeduju i autentičnu dokumentaciju. Iznad ulaza u nekadašnji bazar u Skopju, građevine koju je podigao Ishaković, stoji ploča o obnovi bazara. Natpis kazuje da su bazar obnovili begovi Kumbaradžije, nasljednici Isa-begov


Fortaleza de Šabac , fundada por Ishaković