Mojsije Dečanac ( cirílico serbio : Мојсије Дечанац , "Mojsije de Dečani"; fl. 1536-1545) fue un impresor de libros litúrgicos srbulje y un jerodiácono ortodoxo .
Mojsije | |
---|---|
Nació | Budimlja , Imperio Otomano (actual Montenegro) |
Nacionalidad | Ron Mijo (Otomano) |
Ocupación | Sacerdote e impresor ortodoxo |
Años activos | Florida. 1536-1545 |
Conocido por | una de las primeras impresoras otomanas |
Biografía
Mojsije nació en una familia serbia en Budimlja , parte del Sanjak de Scutari del Imperio Otomano (actual Montenegro ). [1] Hizo votos monásticos y fue monje en el monasterio de Visoki Dečani (en Kosovo).
En el período de 1536-1538, Mojsije fue impresor en la imprenta Vuković en Venecia , República de Venecia . [2] Además de Mojsije, los tipógrafos que trabajaron en la imprenta de Vićenco Vuković también incluyeron Hieromonk Pahomije , sacerdotes Genadije y Teodosije, y laicos como Stefan Marinović y Jakov Krajkov . [3]
En 1536 Mojsije imprimió Zbornik za putnike y en 1537 participó en la impresión de los Octoechos . [4] En 1538, Mojsije imprimió la edición más lujosa y extensa de Praznični minej . [5]
Cuando Dimitrije Ljubavić fue a Târgoviște en Valaquia , trajo consigo a Mojsije. [6] En 1545 Mojsije, ahora hieromonje , imprimió el primer libro en la imprenta de Ljubavić. [7]
Anotaciones
En serbio, simplemente se le conoce con su rango monástico como "Hierodeacon Mojsije" (јерођакон Мојсије). Su nombre traducido al inglés es "Mojsije of Dečani". [8] También apenas se le llama Mojsije Budimljanin (Мојсије Будимљанин, "Mojsije de Budimlja").
Ver también
- Đurađ Crnojević
- Stefan Marinović
- Hieromonk Makarije
- Hieromonk Mardarije
- Hegumen Mardarije
- Božidar Vuković
- Vićenco Vuković
- Hieromonk Pahomije
- Troyano Gundulić
- Andrija Paltašić
- Jakov de Kamena Reka
- Bartolomeo Ginammi, que siguió los pasos de Zagurović reimprimiendo libros en serbio.
- Dimitrije Ljubavić , nieto de Božidar Goraždanin
- Inok Sava
- Stefan Paštrović
Referencias
- ^ Matica srpska 1996 , p. 131.
- ↑ ( Aćimović y Đorđević 1987 , p. 72)
- ^ Istorija srpskog naroda: knj. Srbi pod tuđinskom vlašđu, 1537-1699 (2 v.) . Srpska književna zadruga. 1993. p. 123. ISBN 9788637904762.
- ↑ ( Cleminson 2000 , p. 9)
- ↑ ( Đorđić 1987 , p. 189)
- ^ Goraždanska štamparija 1519-1523 . Narodna biblioteka Srbije. 2008. p. 336. ISBN 9788670351837.
Сасвим је могућно да је то био Мојсије Дечанац, који је 1536—8. радио у венецијанској штампарији Божидара Вуковића
- ↑ ( Aćimović y Đorđević 1987 , p. 72)
- ^ Pavle Ivić (1995). La historia de la cultura serbia . Editores de Porthill. pag. 141. ISBN 9781870732314.
Fuentes
- Aćimović, Dragoljub; Đorđević, Milivoje (1987). Štamparstvo u Užičkom kraju, 1537-1987: povodom 450 godina Rujanske štamparije (en serbio). Dimitrije Tucović.
- Cleminson, Ralph (2000). Libros cirílicos impresos antes de 1701 en colecciones británicas e irlandesas: un catálogo colectivo . Biblioteca Británica. ISBN 978-0-7123-4709-9.
- Đorđić, Petar (1987). Istorija srpske ćirilice . Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. ISBN 9788617003386.
- Matica srpska (1996). Godišnjak Biblioteke Matice srpske . Novi Sad: Matica srpska.
- Ćirković, Sima (2004). Los serbios . Malden: Blackwell Publishing. ISBN 9781405142915.
Otras lecturas
- Pavle Ivić; Mitar Pešikan (1995). "Impresión serbia" . La historia de la cultura serbia . Proyecto Rastko.